مدل روابط حس انسجام، خوددلسوزی و عملکرد تحصیلی دانشجویان: نقش واسطه ای هوش شخصی

مقدمه: عوامل شخصیتی در محیط های دانشگاهی که از لحاظ فشار تحصیلی از شدت بالایی برخوردار هستند، باعث افزایش یا کاهش سازگاری دانشجویان شده و عملکرد تحصیلی آنان را تحت تأثیر قرار می‏دهد. لذا پژوهش با هدف ارائه مدل پیش بینی عملکرد تحصیلی براساس حس انسجام، خوددلسوزی و هوش شخصی انجام شد. روش ها: دراین پژوهش همبستگی نمونه آماری شامل 260 نفر از دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه های شهرستان‎های بناب و مراغه در سال تحصیلی 94- 1393 بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه حس انسجام آنتونوسکی (antonovsky)، مقیاس خوددلسوزی نف (neff) و پرسشنامه هوش شخصی مایر ((mayer و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون، بوت استراپ و سوبل مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج: اثر مستقیم کنترل پذیری (113/0)، معناداری (116/0)، خوددلسوزی (196/0)، شکل دادن مدل ها (161/0) و راهنمای انتخاب (299/0) بر روی عملکرد تحصیلی دانشجویان معنادار بود (01/0>p). اما اثر مستقیم خرده مقیاس ادراک پذیری معنادار نبود. اثر غیرمستقیم معناداری (232/3=t) و دلسوزی (60/1=t) با میانجی گری خرده مقیاس شکل دادن مدل های هوش شخصی و اثر غیرمستقیم کنترل پذیری (090/2=t)، معناداری (65/1=t) و خوددلسوزی (777/1=t) با میانجی گری خرده مقیاس راهنمای انتخاب هوش شخصی معنادار بود، اما اثر غیرمستقیم ادراک پذیری معنادار نبود. در مجموع 38 درصد از واریانس عملکرد تحصیلی از طریق متغیرهای مدل تبیین شد. نتیجه گیری: با توجه به اثر مستقیم و غیرمستقیم حس انسجام، خوددلسوزی و هوش شخصی بر میزان عملکرد تحصیلی، به نظر می رسد با تقویت هوش شخصی، حس انسجام و خوددلسوزی می توان عملکرد تحصیلی دانشجویان را تقویت کرد.